’t Zen Waai: Antwerpse coverband zorgt voor ambiance

De Strangers en de Grungblavers zijn zonder twijfel de bekendste Antwerpse bands die bekende nummers in het Antwerps brengen. ’t Zen Waai is veel kleinschaliger, maar toch ook graag geziene gasten in Antwerpse cafés en festivalletjes. Het viertal heeft onlangs een nieuwe single uitgebracht met een bijhorende videoclip. Bassist Hubert Coucheir stelt zijn band ’t Zen Waai even voor.

Gesprek met Hubert Coucheir van ’t Zen Waai

Wij zingen uitsluitend in het Antwerps, in het Antwerps dialect en ons repertoire is eigenlijk heel breed. We pakken hits van vroeger, zeg maar het systeem van De Strangers, Liedjes die goed in het oor liggen en die de mensen meestal nog kennen ook en daar zet de Jacques, de tekstschrijver de tekst op. Of soms de Glenn, de Glenn durft af en toe ook wel eens een tekstje schrijven.

Hebben jullie al veel hits op het actief?

Hits is misschien een groot woord, we hebben al een aantal liedjes waar we van dachten OK, dat kan er goed door … Op Youtube uitgebracht. Nu onlangs hebben we een single – als je het zo kunt noemen – een single uitgebracht, een cover van de Tom Robinson Band, een Engelse band die in de jaren 70 ‘Two Four Six Eight Motorway’ had uitgebracht, een wereldhit geweest en dat vond ik zo’n prachtig ‘meestamperke’ dat ik dat aan de groep heb voorgelegd en gevraagd, ‘kunnen we daar niks mee doen?’ en dan heeft de Jacques daar tekst opgezet.

Dat hebben we officieel eigenlijk kunnen uitbrengen want we hebben toelating gekregen van de uitgeversmaatschappij. We hebben daar dan ook een clip voor gemaakt om op Youtube te kunnen zetten en andere media.

En hoe is de Antwerpse vertaling dan? ‘Eén Twee Drie Vier A12’?

Het is eigenlijk … wel zo hadden we het kunnen noemen … maar het is ‘1 2 3 4 Onderweg’ dat is zowat de werktitel geweest die we hebben gebruikt.

Jullie treden ook veel op in kroegen, in cultuurcentra of op feestjes?

Ja dus voorlopig nog wel op kleinschalig niveau dus … We zijn nog niet echt heel bekend. In de Antwerpse – ik zal zeggen – scene, of de Antwerpse dialectwereld begint dat wel te gaan natuurlijk, maar ja voor je nationaal bekendheid kunt verwerven, dan moet er toch nog wel wat meer achter zitten.

En als Antwerpse groepje is dat ook niet zo eenvoudig hé?

Neen, zeker niet, zeker niet. Dat dialecten heeft altijd een nauwer publiek, dat is waar.

Waar willen jullie eigenlijk geraken?

Eigenlijk willen we ons amuseren en we willen de mensen amuseren en dat is onze hoofdbetrachting. Dus de teksten zijn ook praktisch allemaal humoristisch en grappig bedoeld. Af en toe is er eens iets melancholisch bij of een liefdeslidje een of zo, maar de meeste hoop is gewoon amusement en, en zelfs naargelang de tunes die we gebruiken de melodiën, ook dancemuziek dat kan er ook al eens bij zijn trouwens.

(MUZIEK – 1 2 3 4 onderweg)
Meer reportages op www.Aantwaarpe.