Steven Goegebeur, bekend van Foute Vrienden, theater en zijn one-man-shows heeft de coronaperiode aangegrepen om een ander talent van hem te ontwikkelen, namelijk de schilderkunst. Hij wil vooral een positieve boodschap brengen met zijn kunstwerken.
Gesprek met Steven Goegebeur
Steven Goegebeur, hoe lang zit er al in kunstenaar in jou?
Wel een de woordkunstenaar al heel lang maar een beeldend kunstenaar nog niet zo super lang. Dat is eigenlijk een beetje ontdekt door Hannes D’Haese, de zoon van dokter Le Compte en Begga D’Haese, die is een werk van mij zag en zei ‘vertelt er eens iets over’. Ik vertelde het verhaal, en hij zei ‘weet je wat, Steven, ik zou willen dat je voor mij een aantal werken maakt voor bij mij in de galerij’. Zo is eigenlijk laat ons zeggen het zaadje geplant en is dat beginnen kiemen en nu sta ik voor het eerst in de galerij tentoon te stellen.
Jouw kunst is ook heel herkenbaar.
Ja mijn werken zijn herkenbaar en ik denk dat dat niet onbelangrijk is als kunstenaar dat de mensen als ze een werk zien bijna in één oogopslag kunnen zien van, dat is een werk van Steven. Ik werk met figuren die die genderneutraal zijn. Je kunt niet echt zien is het nu een man of een vrouw, ze zijn kleurrijk, dat vond ik ook belangrijk, heel veel verschillende je gelaatstinten, het is een universeel en geen gelaatsuitdrukking zodat je eigenlijk zelf kan inbeelden wie staat er op dat werk, maar toch zonder die gelaatsuitdrukkingen kan je toch zien naar waar iedereen kijkt. We leven in een periode dat dat allemaal wat grijzer is, corona, dat is niet leuk en veel mensen kennen miserie, dus ik probeerde kleurrijk te zijn en ik probeer als boodschap ook mee te geven van een kleurrijke figuur te willen zijn en te kunnen zijn, uw eigen pad te bewandelen, ge moogt anders zijn dan andere dat is best ok en die boodschap, die positieve boodschap probeer ik met mijn werk en ook mee te geven aan mensen.
Je bewerkt ook schilderijen, bestaande schilderijen.
Ja ‘second life’ heet die lijn, als ik daarvan mag spreken, ik haal schilderijen en op die schilderijen breng ik mijn figuren aan, ik breng meer even in dat schilderij dus ik geef het schilderij een tweede leven waardoor mijn ecologische voetafdruk net iets kleiner wordt en ik breng meer leven in het werk, dus ik zet mijn figuren er in, extra licht, extra kleur. Het zijn eigenlijk werken als je er naar kijkt, dat je zegt, ah, daar staat nog iets en zo van ‘Waar is Wally?’ Je kunt het een beetje vergelijken en zo probeer ik zelfs kinderen misschien te stimuleren om naar schilderijen te kijken en misschien goesting te doen krijgen om misschien zelf eens iets te schilderen of is naar een museum te gaan.
Ga je dat blijven doen ook als er terug kan opgetreden worden met met je one-man shows of in het theater?
Ja ik denk het wel. Het is iets dat ik graag doe het brengt mijn ondertussen tot rust. In het begin was het echt wel zoeken van hoe werkt dat hier en ondertussen heb ik wat meer vaardigheid en met de tijd gaat het alleen nog maar toenemen, hoop ik. Nooit te oud om te leren en elke dag leer ik iets bij. Dus ik zou dat graag blijven doen en zolang er interesse is en mensen de werken appreciëren, met heel veel plezier zelfs.
Je bent enorm veelzijdig, beeldend kunstenaar, woordkunstenaar en je houdt je ook nog bezig met trouwfeesten en dergelijke.
Ja ik zegen huwelijk in, het is nu zo’n beetje de periode dat de mensen graag trouwen. In mei beginnen te mooi weer te worden. Dat is eigenlijk heel toevallig gebeurd. Ik heb ooit een trouwfeest gedaan van één van de grote bazen van Manna, van de sauzen en dan is eigenlijk de bal aan het rollen gegaan en ik ben dat blijven doen ik zegen huwelijken in op een humoristische respectvolle manier. Ik ben ook de vervanger van de pastoor, ik sta de was mezelf, maar het is respectvol, humoristisch en mensen noemen het een moment om nooit te vergeten en dat is een mooi compliment.