Er waren ooit meer dan 50 Poesjenellentheaters in Antwerpen. Elke wijk had er wel één met zijn eigen buurtverhalen. Maar tegenwoordig is het heel stil rond deze poppentheaters. Eén van de gezelschappen die de traditie levendig houden is ‘Klein maar Moedig‘. Ze brengen stukken voor kinderen en één stuk per jaar voor volwassenen. Dit weekend ging dat in première in de kelder van het Fakkeltheater in de Hoogstraat. ‘Het Stalleke onder den blauwe appel’. Wees er snel bij want het loopt maar tot 26 februari
Gesprek met Jan Gilles van ‘Klein maar Moedig‘
‘Klein maar Moedig’ is een poppentheater dat in de jaren 70 in de kelder bij de familie Bervoets is begonnen met den Ben en zijn vader en die hebben jaar en dag in hun eigen keldertje gespeeld voor de mensen uit de buurt, hé voor de kinderen die van heinde en verre naar daar kwamen en stillekes aan is dat geëvolueerd en nu zitten wij hier, onder de noemer van ‘Take 2’.
En is dat dan enkel kindertheater?
Neen, we spelen ook naast een aantal stukken voor kinderen, spelen we ook één keer per jaar een stuk voor volwassenen, helemaal in de traditie van de Poesje.
En wat voor iets is dat?
Wel dat is een stukske, een verhaal dat gaat over een hele eigenaardige situatie binnen de hertog zijn familie, waar dat zijn dochters, die heel jaloers zijn op mekander, mekaar vergiftigen en grote problemen binnen de familie, en de Neus en de Schele, onze traditionele Antwerpse volkshelden, die gaan proberen om de problemen op te lossen, met hun gezond boerenverstand.
Die twee die zijn er altijd bij …
Die zijn in de volwassen stukken in de traditie van de Poesje onmisbaar, de Neus en de Schele, dat zijn volksfiguren die daar altijd in thuis horen.
Het Poesjenellentheater, is dat echt een Antwerps gegeven?
De naam ‘Poesje’ is iets dat typisch Aantwaarps is, er zijn Poesjenellentheaters vergelijkbare theaters in andere landen en andere steden, in Keulen bijvoorbeeld bestaat ook de Neus en de Schele onder een andere naam, maar de benaming ‘Poesje’ dat is iets dat typisch in Antwerpen is. In de Spaanse tijd dan hadden de Spanjaarden la Pulcinella en la Pulcinella dat was een soort nar met een grote neus en een bult en schele ogen en de Antwerpenaars die hebben daar de Poesje van gemaakt en die hebben die figuur in drie uit elkaar getrokken, die hebben daar de Neus, de Schele en den Bult van gemaakt. Dat zijn dan de 3 helden geworden in het 3 typisch Antwerpse Poesjenellentheater.
Wordt er nog veel Poesjenellentheater gespeeld in Antwerpen?
Helaas, helaas, we hebben niet veel Poesjenellentheaters niet meer, den oudsten Poesje staat momenteel een beetje op instorten, letterlijk, die kelder mag momenteel niet betreden worden. Die sleutel die ligt in het Vleeshuis, we hopen dat daar ooit terug leven in de brouwerij komt, en voor de rest zijn er nog een paar kleine gezelschappen die proberen de traditie in ere te houden, maar momenteel is het heel stillekes in het Poesjeland. Er is zelfs ooit een periode geweest dat er in Antwerpen meer dan 50 Poesjenellentheaters waren, dan spreek ik over 1800 voor de cinema en voor de tv en dan werden daar vervolgverhalen gespeeld voor een paar centiemen mochten de mensen in hun wijk in een kelder naar een stuk gaan zien waar dat veel gevochten werd, en veel met slijk gegooid, en waar de wijken tegen elkaar werden opgezet en zo dat was een echt volksspektakel dat voor een paar centiemen bijgewoond mocht worden.