Jelle Cleymans geeft zijn ziel bloot met zijn nieuw album

Jelle Cleymans heeft een nieuw solo-album uitgebracht ‘Roubaix’, een ode aan het struggelen. Jelle probeert de schoonheid van het afzien te grijpen in 10 nieuwe songs. “Want niemand ontsnapt aan een gezonde portie twijfel of tegenslag. Ook een zanger niet. Liefde is een beetje als wielrennen, het is vallen en opstaan en verdergaan”, zegt Jelle in een uitgebreid gesprek met onze redactie.

(beelden optreden – © Moskito)

Gesprek met Jelle Cleymans over zijn nieuwe CD

Ik heb een nieuwe cd gemaakt, die heet ‘Roubaix’, daar staan tien nieuwe liedjes op, van mijn hand. Dat is zeven jaar geleden dat ik dat nog eens heb gedaan. Het was echt tijd om dat nog eens te doen. 6,5 jaar geleden ben ik uit elkaar gegaan met iemand die ik nog altijd heel graag zie. Onze breuk, om het zo te noemen, heeft ervoor gezorgd dat we elkaar helemaal anders hebben leren kennen, anders met elkaar zijn omgaan en de liefde is eigenlijk nooit verdwenen, is alleen sterker geworden. Dat klinkt een beetje paradoxaal en dat heb ik van mij af geschreven. Niet alleen daarover, het gaat ook over struggelen in de liefde, corona heeft ook heel veel mensen en heel veel koppels onder druk gezet, ik heb dat rond mij heen gezien en daarover gaat die plaat, over je hebt zo die liefde die in Disneyfilms wordt gebruikt, maar je hebt ook de echte liefde tussen mensen van vlees en bloed en dat gaat heel vaak over asfalt maar ook soms over kasseien en daarover gaat mijn cd.

De eerste singel is ‘vallen en opstaan’, ik neem aan dat dat onderstreept wat hij nu net verteld hebt.

Dat is zo absoluut! Vallen en opstaan wie kent het niet? Ik denk dat het typerend is voor het leven, voor de liefde, … Als als je valt dan heb je eigenlijk maar één ding dat je kan doen en dat is terug recht krabbelen, de modder van uw gezicht vegen en verder fietsen. Het is natuurlijk een metafoor die ik uit de wielrennerij heb gehaald, maar die ik bij mezelf ook herken en van elke keer dat je valt, word je wel sterker en word je beter, in de meeste gevallen. Het zal niet altijd zo zijn, maar meestal is het wel zo en het is uptempo nummer geworden, waarin ik in de Bridge zeg ‘vallen en opstaan dat deert ons niet, als je van vallen opstaan de schoonheid ziet’. Het is het leven, we zijn mensen dus we vallen en als artiest probeer je dat dan te gebruiken en proberen je daar dus inderdaad de schoonheid van te zien.

Al die nummers op je nieuwe album heb je zelf geschreven?

Ja, ik vind het belangrijk om op mijn eigen albums alleen zelf te schrijven. Ik heb wel hulp gekregen wat betreft de productie en arrangementen van mijn schoonbroer, dus de man van mijn zus van Clara, Jo Mahieu, die ken ik uiteraard al jaren en het is een geweldige muzikant, een hele goede gitarist en vooral heel smaakvol en hij heeft de liedjes mee vorm gegeven en ze klinken heel mooi vind ik persoonlijk, ik ben verliefd op mijn plaat, ze klinken echt heel mooi door hem, maar wat je hoort, eh ja de kern van de songs en de teksten en zo, dat is allemaal wel van mijn hand. Ik vind dat belangrijk dat mensen die ernaar luisteren, dat die in mijn in mijn hart en in mijn ziel kunnen kijken.

Je hebt onlangs nog een album uitgebracht met Jonas van Geel Wat is het verschil dan tussen die twee?

Ja dat klopt, Jonas en ik maken nu ook al sinds drie – vier jaar cd’s en eigen muziek,
daar werk ik heel erg intens aan mee, maar het verschil tussen de twee is dat we daar met een ploeg werken, er zijn wel een paar nummers die van mijn hand zijn, er zijn ook nummers die van andere mensen zijn, daar zoeken we echt naar een evenwicht van Yin en Yang, want dat is wat Jonas en ik zijn, wij zijn eigenlijk altijd anders in situaties, dat is iets heel gek, dus wij zoeken naar ons wat ons bindt, dus het is ons verhaal met twee, het is ook de bedoeling dat als mensen komen kijken dat er op den duur een beetje wordt meegedanst, er wordt meegezongen, om het woord ‘ambiance’ niet te gebruiken, dat is wel wat wij nastreven met die muziek. Wij willen op een plein gaan staan er 3000 – 4000 mensen een hele leuke avond hebben. Mijn muziek is echt bedoeld om in een Cultureel Centrum of in een kleine gezellige zaal te gaan zitten, het licht gaat uit en de zanger en de groep beginnen hun verhaal te doen en dat is een heel andere opzet van muziek, dus die twee kunnen wat mij betreft absoluut naast elkaar bestaan en Jonas vindt dat ook.

Ze blijven toch bestaan?

Ze blijven absoluut bestaan. Jonas ik, we zijn nu al aan het nadenken over onze derde plaat. We hebben al hele leuke plannen wat we daarmee gaan doen, en ik zelf ook. Ik heb natuurlijk net mijn vierde plaatje gemaakt, maar ik voel dat ik dat gemist heb, dus dat smaakt weer naar meer. Ik ga naar de 40 en ik kan niet uitsluiten dat ik als ik 40 word, dat ik dan denk ‘Ja ik maak nu zo lang muziek en voor verschillende dingen, misschien wordt het tijd om daar nog eens iets mee te doen’ en misschien wat oude nummers terug wat op de frissen, weet ik veel. Dat zijn maar … Nu ben ik echt maar wat hardop aan het denken, maar ik denk dat ik absoluut nog wel wat meer dingen terug alleen ook wil doen.

En ook nog één van jouw grote liefdes is de biljartsport hé? … de biljartsport is ….

We zitten niet toevalling hier in den Engel …

We zitten hier inderdaad in den Engel, het eerste verdiep. Sinds drie jaar staat er hier een biljart, we hebben hier een ploeg. Ik ben de voorzitter van de Ploeg en dat is heel tof om mensen samen te brengen, maar ook om om dit spelletje te spelen. Het is een beetje … Het wordt een vergeten sport, het wordt zelfs een sport die een beetje ten dode is opgeschreven, jammer genoeg, maar ik ga proberen van daar terug wel leven in te blazen al is het maar hier met zicht op de Grote Markt. Er is geen betere plek om een spelletje biljart te spelen maar het is zo’n tof spel maar het is zo moeilijk en dat is het grote probleem. Voor jonge mensen is dat is zo verschrikkelijk moeilijk, ik doe dat nu al een aantal jaren met Ludo Dielis die af en toe over mijn schouder meekijkt, maar het is zo verschrikkelijk moeilijk, maar ik ben heel fier dat ik het naar hier heb kunnen brengen, dat Linda, de bazin van den Engel bereid was om daar in mee te stappen en we zijn een hele sympathieke ploeg, maar wij hebben nog leden nodig dus als mensen geïnteresseerd zijn komt gerust af.

© Aantwaarpe.be 2022