In één van de oudste cafés van het Eilandje, vind je tegenwoordig Brasserie Bacchus. Chef Michiel Daeseleire heeft de zaak opgefrist en brengt er een toegankelijke Belgisch-Vlaamse keuken. Het lijkt op een Franse bistro, met het interieur van een pakboot en oude Antwerpse foto’s aan de muur. Chef Michiel is ook een telg van een ‘beruchte’ Antwerpse familie.
Gesprek met Michiel Daeseleire van Brasserie Bacchus
We zijn drie jaar geleden gestart, ik was hier op het Eilandje, ik denk ook dat dat via via is gekomen dat ik hier binnen kwam, het stond over te nemen, het was niet in een staat, waarin het zich nu bevindt, maar ik had er wel door gekeken dat ik zij van ja dat is echt een pareltje in Antwerpen, ook één van de oudste cafeetjes van het Eilandje en ge voelde zo die vibe, de sfeer, ja daar zat iets in.
Ik merk een Franse bistrosfeer en zie foto’s van Antwerpen aan de muur, een mooie combinatie …
Ik heb eigenlijk mijn stage in Frankrijk gedaan en ook door de muziek de lijst van Spotify, … als je nu de vraag stelt dan denk ik bij mezelf, ja dat is echt zo … de stage heeft een heel grote indruk op mij gemaakt, vroeger en dan het Antwerpse, het heeft eigenlijk het interieur van een pakboot en dat is toevallig in het archief van Antwerpen dat ik die foto’s zag en het dat nog iets nodig en dan dacht ik, het is wel prachtig om dat te combineren.
Wat kan men hier eten?
We hebben een vaste kaart, ook omwille van ons echt vast cliënteel kan ik er eigenlijk niet meer vanaf, dus de vaste kaart bevat eigenlijk bepaalde ingrediënten die slaan op een vol-au-vent, een bacchanale, Bacchus – bacchanale met zwezeriken, onze huisgerookte zalm dat we roken op de ‘Oklahoma Joe’, maar suggesties kunnen uitlopen zoals buikspek een beetje gedurfder, met een nieuwe techniek, iets laten proeven, mensen laten kennis maken … maar in principe zijn eigenlijk echt een ‘Belgische, Vlaamse kost-keuken’.
Hoe zit het qua prijs? Het Eilandje, hiernaast ook nog een gekend restaurant …
Inderdaad, Au Vieux Port, nee, ik vind dat top, want hoe meer zielen hoe meer vreugd. Ik vind dat heel belangrijk en dat zijn concullega’s en qua prijszetting zitten we eigenlijk heel toegankelijk. We zijn nog altijd in tijden van corona. Ik ga de prijzen ook niet verhogen, ‘don’t change a winning horse’. We zitten altijd zo goed als volzet, eigenlijk altijd, dus ik ga dat niet doen. Het is wel zo dat … maar nee liever zo
we komen er en als het plaatje klopt, klopt het, dus ik ga daar ook niet aankomen, dus we zijn heel toegankelijk.
Ik zie ook een toog, wil dat zeggen dat er ook iets kan gedronken worden gewoon?
Ja, de toog eigenlijk … ik probeer als hier vaste klanten zitten en die willen daarna nog iets drinken, als het sluitingsuur wegvalt, mag dat zeker en vast gebruikt worden, maar ik denk niet dat we echt café gaan houden, we zijn ook heel vaak afgehuurd door bedrijven voor eens een andere formule, een ‘walking dinner’, dan gaat hier alles buiten en komen er allemaal staantafels een soort buffet en dan kan er aan ‘den toog’ uiteraard gehangen worden …
Jouw naam, Daeseleire, dat is een bekende naam in Antwerpen en daar lopen wel wat bekende figuren van rond …
Goh, dat is van de lagere school al dat de leerkracht zijn ‘oei oei oei, het is weer nen Daeseleire’ ; dat heb ik altijd wel meegekregen, het is ook een grote familie, een echte familie uit Aantwaarpe, er zijn veel klanten die gelinkt zijn aan mijn grootvader van de juwelierszaak die hij had vroeger en het is eigenlijk wel heel plezant. Dus ik denk dat we echt een Antwerpse familie zijn, ondanks dat ik een Nederlandse moeder heb, maar ik heb me altijd thuis in Antwerpen gevoeld en ja die naam Daeseleire die klinkt af en toe wel eens een keer meer …