Elke, de huidige eigenares van La Pipe d’Anvers, was op zoek naar foto’s hoe de kroeg er vroeger uit zag. Een klant bracht Elke in contact met Linda, de dochter van de vroegere eigenares. Toen heette het café nog ‘den (Alaba-)tros. En zo wandelde Linda de kroeg binnen met de nodige emoties. De foto’s van vroeger werden bovengehaald en dat bracht de nodige verhalen mee.
Gesprek met Elke van La Pipe d’Anvers en Linda, de dochter van de vroegere cafébazin van ‘den Tros’
Ik ga nu richting mijn vijfde jaar, in 2016, geloof ik, ben ik hier aangekomen, dan heb ik hier gesolliciteerd en heb ik hier een jaar gewerkt voor de vorige uitbaters en een jaartje het overgenomen, dat was 1 oktober 2017, als ik mijn niet vergis.
En vandaag, hoog bezoek hé …
Ja, ja, enorm …
Vertel eens, wie is er?
De dochter van café Albatros, is hier bij ons …
Dat was de vroegere naam van het café?
Dat was de oorspronkelijke eigenares denk ik, of misschien dat die haar moeder het ook ooit nog had, dat weet ik niet, maar ik moet zeggen, ik ben al heel lang op zoek naar foto’s van ‘in den ouwen tijd’, zeg maar en ja onvindbaar! En dan via-via ben ik dan bij haar terecht gekomen, dus ik ben heel benieuwd om seffens die foto’s te zien en ik hoop dat ik misschien kopietjes mag nemen dat ik ze kan ophangen. Heel speciaal !
Wat verwacht je te vinden of te weten te komen?
Iedereen zegt mij, allez, iedereen die hier komt en die hier vroeger is geweest, toen het nog ‘Den Tros’ was, al niet meer ‘den Albatros’ maar ‘Den Tros’ en soms heb ik nog wel wat ‘havenvolk’ en zo en die zeggen dan ‘die keuken was helemaal anders, daar vanachter was het anders en de toiletten waren anders maar den toog is nog hetzelfde, de vloeren in nog hetzelfde’, ik weet niet of de lambrisering is gezet geweest door de vorige uitbaters … ik hoop dat eigenlijk kan zien hoe het er origineel uitzag en ik hoop dat dat nog een beetje hetzelfde is. Ik hoop dat ik leuke verhalen zal gaan horen maar ik denk het wel. Volgens mij was het hier befaamd en berucht! Ik weet het niet.
Linda jij bent de dochter van de vroegere cafébazin van den Tros hé?
Ons ma was hier cafébazin, dat was toch … van in de jaren 60
tot in 1976 tot dan heeft ze dat geweest. En dan was ze ‘het muug’ eigenlijk haar partner was het beu.
En dan is ze maar uitgescheiden en heeft ze dat overgegeven aan Jef, die jongen die woonde hier op nummer zeven en daar heeft ze het nog aan overgegeven.
Wat herinner je nog allemaal van die periode?
Dat we hier onder de hangar op die balen gingen spelen in dat we dat niet verstonden dat de politie ons kwam wegjagen, maar zo’n baal was veel kilo’s, als dat op een kind valt …
Het was hier ook een bijzonder café hé …
Ja het was echt een dokwerkerscafé … en die dokwerkers die konden hier wat aanvangen …
Er waren eens twee kuipers en die legden hun ‘mannelijk’ op een stoel. En de ene dacht, die zal niet kappen met dat mes en de andere dacht ik zal wel op tijd stoppen … en nadien viel die van zijn zelven.
De twee politie-agenten, de twee ‘Jossen’ die kwamen ook en die kwamen dan met hun camionet’je en de commissaris zag die dan staan … dan kwamen ze met hun ‘broemerke’ en dat zetten ze dan op de koer, maar daar zijn ze dan ook op uit gekomen, en dan zijn ze ‘op ’t water’ gevlogen.
Er kwamen ook wel wat mensen van de stad van de slepersloodsen, het waren vooral dokwerkers en veel kuipers.
En heb je hier je man leren kennen, de Leo?
Ja ….
En viel dat meteen in goede aarde?
Neen !
Daar was onze pa niet voor en ons ma zei ‘Laat ze toch doen, want hoe meer dat je er tegen ingaat, hoe erger dat dat wordt. En dat is waar eigenlijk.
Is er hier eigenlijk veel veranderd?
Ja, want daar was de keuken, daar is het nu ook om te eten, juist de vloer want die is nog hetzelfste. De vloeren zijn nog ’t zelfste. Maar voor de rest ja, en die spiegels zijn ook wat veranderd, want ons ma had veel kleiner spiegeltjes.
En doet dat wat van hier opnieuw binnen te stappen na zoveel jaren?
Ja, ja want ons ma is juist overleden dit jaar, en ik had altijd eens gezegd, ik zou je mee moeten nemen, maar ja … maar het is er helemaal niet meer van gekomen en met die corona zaten we thuis gekluisterd … Daar heb ik wel spijt van, daarnet als ik binnenkwam had ik het wel even moeilijk … maar ja …
En jij hebt nooit de ambitie om dit over te nemen?
Neen, Neen !
Ik heb daar ook gene man voor