Op 1 februari stopt het verhaal voor Jackie en Maria in café Heilig Huisken in de Kloosterstraat. Ze hebben de zaak 29 jaar lang uitgebaat. Het begon in mei 1993, de kalender hangt nog steeds als stille getuige aan de muur. Bedoeling was het afscheid te vieren met een groot feest …. maar om de gekende redenen kan dat niet. Een beetje een dubbel gevoel voor Jacky. Maar het goede nieuws is dat er met Amber en Eva opnieuw twee sterke vrouwen klaar staan om ‘de spirit’ in het Heilig Huisken levendig te houden.
Gesprek met Jackie Dekeyser van café Heilig Huisken
Absoluut een bijzonder moment! Dat gaat met gemengde gevoelens. Ik keek daar lang naar uit, want ik wilde daar echt … Er is een moment in uw leven dat je moet stoppen, dat uw hoofd en ook uw lichaam zegt dat het tijd is, maar nu dat het bijna zo ver is, word ik een beetje emotioneel … Dat is raar. Maar het gaat gebeuren. De corona maatregelen in acht is dat iets anders want ik had een grote feest willen organiseren voor alle toffe klanten en mensen die wij hebben leren kennen, maar dat lukt nu niet echt, maar we maken er het beste van.
Maar je hebt ook heel veel mooie momenten om op terug te blikken hé …
Ja absoluut! Wij hebben eigenlijk door de jaren heen heel veel tof personeel gehad dat voor ons heeft gewerkt Mehmed is hier van de eerste dag dat we zijn opengegaan en werkt hier nog altijd. Er zijn mensen die zich hier volledig in geven en die ook blijven bij de volgende. Er is een overname met behoud van het vast personeel en de mensen blijven ook, dus dat is allemaal wel leuk. Het cafeetje blijft misschien toch nog een beetje dat van ons …
Jullie geest blijft hier ronddwalen …
Dat is mooi gezegd.
Jullie hadden ook een heel divers cliënteel van groepen, van tooghangers noem maar op …
Ja wij hebben van jong naar oud, van enkelingen die hier een gazetje komen lezen, van mensen die hier met bijvoorbeeld de dialectwandelingen van de Leo hier verzeild geraken, die dan toch nog eens terugkomen, die hier eens lekker komen eten, omdat ze dat hebben gezien dat het hier zo tof is, die onze binnentuin hebben gezien, die dat ook geweldig vinden in de binnenstad van Antwerpen. Jong volk, vrouwen alleen, groepen voetbalsupporters voor àlle ploegen, moet ik wel zeggen, zowel van Antwerp als van Beerschot, dus een mengeling van van alles.
Jullie hadden ook een spaarkas hé?
Ja, die is er nog. Het is ook wel de bedoeling dat die blijft. Het bestuur van de spaarkas die willen dat in ere houden, da’s ook zo’n oude traditie denk ik, dat brengt mensen zo wel een beetje samen, er wordt wat georganiseerd, elke week wordt die spaarkas gelicht, dus ja het brengt mensen samen, dat is de bedoeling van ons café!
Maar het café gaat niet dicht want er zijn overnemers …
Er zijn absoluut overnemen, want anders hadden we het nog blijven doen. Omdat we het aanbod hebben gekregen, hebben we gedacht van ‘we moeten dat doen nu’. Het zijn mensen die wij kennen, Amber en Eva, prille dertigers die hier eigenlijk ook in het verleden tijdelijk hebben gewerkt. Het zijn twee dames die afgestudeerd zijn in de rechten en die toch een andere weg gaan inslaan en zich volledig willen storten op de horeca.
Een beetje het rechte pad verlaten …
Ja ! Wij zijn eigenlijk ook zo begonnen vroeger. Wij hadden ook een job in een boekbedrijf ik zelf werkte bij Integan. We hebben dat een tijdje gecombineerd en voilà, dat is nu het resultaat.
En wat nu? Eén februari het zwarte gat?
Nee nee nee nee nee! Ik geloof niet in het zwarte gat. Veel mensen zeggen dat wel maar ik bol wel even uit begin februari maar het lukt me wel om mijn leven te organiseren ik denk niet dat dat problemen zal geven.