“Kom, kijk, praat en luister zonder oordeel. Alleen zo trotseren we samen de storm en de kliffen die onze werelden lijken te verdelen”, dat staat te lezen op de uitnodiging van de expo ‘Archipel’, een immersieve expo over kwetsbaarheid. Valerie Gerard zat jaren in een depressie en klom uit een diep dal. Kunst heeft haar daarbij geholpen. Met de tentoonstelling wil ze taboes doorbreken en een ambassadrice zijn van de psychische kwetsbaarheid.
website : https://www.valriart.be/
Gesprek met Valérie Gerard
Mijn tentoonstelling gaat eigenlijk over het doorbreken van taboes rond psychische kwetsbaarheden, ik vind het heel belangrijk om mensen een beetje meer informatie te geven over wat het is om zich psychisch kwetsbaar te voelen en ik denk dat mijn belangrijkste missie is om ervoor te zorgen dat er een vorm van verbinding is tussen de mensen die op bezoek komen en dat ze een beetje tot inzicht komen en beseffen dat het wel een belangrijk thema is waar we nog niet voldoende over spreken.
Het is ook een heel interactieve tentoonstelling hé.
Er zijn heel wat zones waar je zelf wordt uitgenodigd om iets actief te doen of na te denken, een bepaalde reflectie op papier te zetten en ergens in te liggen. Er is er is heel veel te zien, er zijn ook video’s en projecties en het is, volgens mijn inschatting, voor het hele gezin ook wel toegankelijk, het is ook wel tof om te doen met de kinderen, om samen een na te denken.
Ja, meteen bij het binnenkomen staat er al een fles, wat moet je daar mee doen?
Die staat aan de ingang, maar het is wel de laatste opdracht. De ‘Groeistoffles’ is eigenlijk een hele grote fles waarbij je zelf even kan nadenken over welke eigenschap of welke eigenschappen je hebt en of er een eigenschap is, waarvan de je misschien teveel hebt of niet zo veel van nodig hebt. Als voorbeeld heb ik voor mezelf voor mezelf creativiteit genomen. Ik heb dan een flesje van die grote fles een klein flesje met creativiteit gevuld, etiketje creativiteit er opgeplakt, in de kast gestoken en dan volgende bezoeker kan dan zijn eigen flesje vullen met eender welke eigenschap en dan een andere eigenschap meenemen waarvan hij of zij denkt dat kan ik eigenlijk nog wel nuttig inzetten.
Creatief maar ook productief want ik zie hier … tientallen kunstwerken toch ook heel divers
Ja het is heel divers omdat ik geïnspireerd ben door mijn emoties en door de ups en downs in mijn leven en het kan op een bepaald moment heel zwart-wit zijn, andere momenten is het heel kleurrijk, heel veel verschillende materialen. Ik laat mij wat leiden door mijn emoties denk ik.
Achter jou hangt een schilderij, vertel daar eens wat meer over want daar is de tentoonstelling naar genoemd hé?
Ja, dit is Archipel, dit is eigenlijk het archipel, maar het werk noemt Archipel, het is eiland psychische kwetsbaarheid en dan het herstel-archipel, net ernaast.
Ik heb dit werk gemaakt, dit is de vorm van een hersenpan of van hersenen en het is een landkaart waar heel wat verschillende psychische kwetsbaarheden op staan en het idee achter het werk was dat mensen op die manier konden zien … ik geloof dat iedereen wel ooit in zijn leven ooit op een moment wel ergens op de eiland is geweest en toch blijft het een taboe en toch vinden we het beschamend om daarover te praten en dus dit is een beetje een uitnodiging om te zien van ok, wacht, ik ben er misschien zelf ook wel eens geweest en dan het linkerstuk is eigenlijk het stuk naar herstel toe en de hele boodschap is, je kunt pas beginnen reizen op de dat eiland en terug de oversteek maken naar herstelarchipel als je dat samen kunt doen en als ze gesteund wordt en dat ze erover durft praten.
Je noemt jezelf ook een ambassadrice van de geestelijke kwetsbaarheid hé.
Ambassadrice van het eiland psychische kwetsbaarheid, ja.
Wat bedoel je daarmee, je wil mensen helpen?
Ik wil vooral het taboe doorbreken. Ik heb zelf een heel turbulent parcours gehad, de afgelopen jaren en wat mij het meest in de weg stond, was de schaamte en de angst dat anderen mij zouden oordelen omwille van wat ik doorgemaakte op dat moment en ik ben mij pas beter gaan voelen op het moment dat ik dat ook kon bespreken en durfde zeggen en ik dat voelde dat er keiveel mensen waren die ervoor mij stonden.
Ik merkte gewoon in mijn proces dat er te weinig over gesproken werd dat ervoor zorgde dat angstig werd en dus dacht ik, ‘ik word hier ambassadrice van ik ga naar mijn verhaal delen en probeer hem op die manier andere mensen te helpen’.